Kasztel Quess

Grommgrak

*W drzwiach kuchni najpierw pojawil sie wielki weszący łeb, a zaraz po nim ogromne cielsko. Z ostatniej podrozy do karczmy, Tatsu przywiozla ze soba spotkanego tam ogra, ktory teraz zwabiony zapachem jedzenia pojawil sie w pomieszczeniu.*

- Uooo! - zadudnil - Duso duso papu! Glomus duso glodne!

*Rzucil sie do jakiegos garnka z zupa, przechylil i zaczal żłopac. Po chwili odstawil go, oblizal sie, otarl lapa gebe i zaczal myszkowac dalej.*

- Miemsko! Duso doble miemsko dla Glomusia! Uuuug!

*Wsadzil lape do garnka i wyciagnal dwa kotlety, ktore natychmiast pozarl. Beknal glosno, chwycil garnek za uszy i wsadzil tam leb polykajac kolejne sztuki. Gdy dotarl do dna, chwycil ponownie za uszy garnka pragnac wydostac z niego glowe i ... tu czekala go niespodzianka.*

# Przechodzac kolo kuchni uslyszales/as dziwne krzyki, jakis stlumiony, dudniacy glos, dochodzacy jakby z dna beczki. Slychac tez bylo jakies szamotanie sie i brzek spadajacych garnkow i tluczonych talerzy. Co robisz? #

tatsu

*Alaryel zatrzymał się, gdy usłyszał dziwne głosy za drzwiami. Uśmiechnął się lekko, gdyż pierwszą myślą było, iż kucharka komuś coś tłumaczy przy użyciu patelni, lecz lekka sonda myślowa wykazała, iż istota znajdująca się wewnątrz kucharką w żaden sposób nie jest i być nie może.
Wytrzeźwiał niemal w jednym momencie. Jedną dłoń położył na rękojeści rapieru, drugą lekko pchnął drzwi...
Widząc miotającego się po kuchni dziwnego stwora z garnkiem na głowie najpierw się zdziwił a następnie zaniósł śmiechem obłąkańczym.*
- A to mi niespodzianka! - zakrzyknął, klepiąc się w udo z uciechy.

Jostein Siwy

* Zadyszany dotal pod drzwi, gdzie zastał Alaryela skręcającego się za śmiechu. Przystanął, nic nie rozumiejąc. Jednak gdy tylko zajrzał przez otwarte drzwi do wnętrza pomieszczenia, sam parsknął śmiechem, widząc młodego ogra miotającego się po kuchni z zakrywającym mu głowę saganie. Który najwyraźniej utkwił tam na dobre *

tatsu

*Alaryel spojrzał mokrymi od łez oczami na Josteina i zaczął się śmiać jeszcze bardziej. Oparł się o framugę drzwi, miecz opuścił, nie mogąc go udźwignąć od wesołej niemocy. Co i rusz ręce ku uwięzionemu w garnku wyciągał, lecz skutkowało to tylko kolejnym wybuchem śmiechu*

Jostein Siwy

* Jostein wtórował mu z całego serca. Bo też istotnie widok był przezabawny. Śmiejąc się uczynił kilka kroków sięgając do owego ekstraordynaryjnego nakrycia głowy. Jednak szybko musiał uskoczyć w tył, by uchronić się przed uderzeniem tymże garnkiem. Przd upadkiem uratowała go futryna. Spojrzał na Alaryela, chcąc coś powiedzieć, jednak kilkakrotne próby udaremniał nowy spazm smiechu. Wreszcie, gdy już nieco osłabł od wesołości, udało mu się wykrztusić *

- Po cóż on tam głowę wpychał? Ale wszak powiadają - tu znów śmiać się począł - że kapusta z sagana najlepsza.

tatsu

*Alaryel rzucił przez ściśnięte gardło*
- O to to! - i zaczął się śmiać jeszcze weselej, co i rusz ocierając oczy mokre od łez.

Jostein Siwy

* Złapał się za brzuch, który ze śmiechu go rozbolał. Jeszcze raz ku miotającemu się bezradnie ogrowi spojrzał *
- Nie można tak biedaka zostawić - wyjąkał - Ale i podejść doń trudno.
* Próbował się opanować z całych sił, jednak wysiłek ten spełzał póki co na niczym *

tatsu

*Alaryel starał się opanować swą wesołość. Przygryzł wargi, lecz nadal nie przestawał chichotać*
- Może ogłuszyć? Tylko jak można ogłuszyć takiego potwora? - zaśmiał się patrząc to na swój miecz, to na garnek, w którym utkwiła głowa ogra.

Jostein Siwy

* Podjął kolejne wysiłki, by sie uspokoić, lecz ich efektem było jedynie to, że miast śmiechu, wydawał z siebie stłumione rzężenie. Wykrztusił tylko *
- Przez ten sagan na głowie nawet ogłuszyć go nie zdołamy - zaprzeczył. - Można by jednak...
* Tym razem prawie udało mu się opanować. Skupił się, starająć sie spleść zaklęcie. To mu się wprawdzie udało, jednak zabrakło koncentracji by zachować precyzję. Magiczne więzy nieszkodliwie plasnąły w ścianę *
- A niechże się - zaklął mag, wciąż mocno rozbawiony.

tatsu

*Alaryel roześmiał się setnie ubawiony, wskazując na miejsce, gdzie uderzył czar. Nie mogąc powstrzymać szaleńczego śmiechu spojrzał tylko na Josteina i pokręcił głową, zanosząc się jeszcze bardziej gromkim śmiechem*

Jostein Siwy

- Tom się popisał - mruknął pod nosem mag, rozbawiony niepowodzeniem.
* Ponownie rozpoczął splatanie zaklęcia. Lecz nie uwalniał go od razu. Zamknął oczy, spróbował wyrównać oddech, stłumić śmiech. Zajęło mu to dłuższą chwilę. Gdy uznał wreszcie, że jest gotów, spojrzał na ogra i ruchem ręki uwolnił zaklęcie. *
- Udało się!
* Ogr, miotający się dotąd po posadzce znieruchomiał nagle wypężony niczym struna. Niewidoczne więzy oplotły go, unieruchamiając całkowicie. Mag podszedł do nieszczęśnika i mocnym szarpnięciem zerwał mu z głowy sagan. *
- Chodźmy stąd, Alaryelu -zaproponował mag odstawiając garnek na stół. - Kiedy zdejmę zaklęcie, może być trochę niezadowolony - wskazał ruchem głowy na ogra.

tatsu

*Alaryel kiwnął głową, tłumiąc śmiech. Wyszedł na korytarz i stanął przy drzwiach tak, by móc szybko je zamknąć, gdy tylko Jostein opuści kuchnię i uwolni ogra z więzów*
- Jestem gotów - rzekł, a w głosie pobrzmiewały resztki wesołości.

Jostein Siwy

* Cofnąl siew stronę wyjścia, wziął głęboki oddech i zamaszystym gestem ręki cofnął zaklęcie krępujące ogra. Równocześnie jednym susem wypadł z kuchni *
- Zamknij, Alaryelu! - zawołał natychmiast.

tatsu

*Alaryel, gdy tylko usłyszał krzyk Josteina, zatrzasnął drzwi i oparł się o nie plecami, nasłuchując co też się wewnątrz będzie działo*

Jostein Siwy

* Mag zamienił się w słuch. Przez chwilę nic sie nie działo. Widno ogr nie od razu spostrzegł zdjęcie więzów. A potem...
Rumor przewracanego stołu, w chwilę później seria metalicznych i dość głośnych, mimo zamkniętych drzwi, dźwięków. *
- Biedny garnek - mruknął mag, domyśliwszy się ich źródła.