Kasztel Quess

tatsu

*Alaryel spojrzał na Josteina uśmiechając się niepewnie aczkolwiek z wdzięcznością. Odetchnął głębiej, odsunął krzesło i usiadł na nim. Po chwili parsknął śmiechem*

Jostein Siwy

* Pochwycił spojrzenie Alaryela i pospieszył go uspokoić *

- Nie wyrządzą mu krzywdy nijakiej, przygotowuję jeno srodki lecznicze i wzmacniające, czasem nasenne. Żadnych innych. - zapewnił.

tatsu

*Alaryel odetchnął, by uspokoić niepohamowany, szaleńczy śmiech. Wyjął zza pazuchy woreczek z ziołami, jakie wcześniej wręczył mu Jostein i wyciągnąwszy dłoń rzekł*
- Dziękuję, Josteinie. Nie będą mi potrzebne - uśmiechnął się lekko. - Spotkanie z owym stworem sprawiło, iż wszelkie zamroczenie minęło, jak ręką odjął. Widać, trzeba mi takich wrażeń, by od razu upojenie minęło - zaśmiał się.

Jostein Siwy

* Wziął woreczek do ręki, jednak zawahał się *
- Może jednak je zatrzymaj? - zaproponował - Mogą się jeszcze przydać. Ja.nie tobie, to komuś innemu.

tatsu

*Alaryel zawahał się. Jego czoło przecięła głeboka bruzda. W końcu jednak pokręcił przecząco głową*
- Będzie mnie zbyt kusiło, by nadużywać wina - uśmiechnął się przepraszająco. - Dziękuję.

Jostein Siwy

* Skinał głową i woreczek do sakiewki schował *
- Jako sobie życzysz, Alaryelu - powiedział.
* Chciał rzec coś jeszcze, jednak ni ebylo mu dane. W progu sali stanął Storr. Lecz wilk nie przybył sam. Obok lira Josteina w drzwiach zatrzymał się wysoki, smukły mężczyzna przyodziany w brązy i zielenie. W sięgające ramion ciemne włosy wpiętą miał opierzeniem ku dołowi lotkę sokoła wędrownego. Poza długim sztyletem innej broni nie miał. Można byłoby wziąc go za elfa, jednak przeczyła temu jego ciemna karnacja. Wraz z wilkiem podeszli do stołu. O ile Storr podszedł do Josteina, mąż ów zatrzymał się trzy kroki od progu i złożył Alaryelowi głęboki ukłon *
- Cead mile failte - wypowiedział cicho - Witaj, Panie, po stokroć - powtórzył.
*Wspólnym władał doskonale, choć z obcym, śpiewnym akcentem *
- Witaj, bracie - powitał Josteina *

Jostein Siwy

* Mag wstał od stołu i wyciągnął prawicę ku przybyłemu *
- Witaj, Tre'valen - odpowiedział.
* Uścisnęli sobie ręce. Nie dłonie, lecz przedramiona, tuż za nadgarstkiem *
- Alaryelu, oto Tre'valen k'Sheyna - przedtawił przybyłego *

tatsu

*Alaryel powstał z krzesła i skłonił się układając dłonie w specyficzny sposób, mówiąc syczącym językiem*
- Wysth Tireth Feth urth Feth, ar e'urth Kathen e'ish leseth - wyprostował się i utkwił niepokojący wzrok błękitnych oczu w przybyszu i rzekł - Witaj przyjacielu mego przyjaciela. Proszę czuć się, jak u siebie - uśmiechnął się delikatnie i wskazał na krzesła zapraszającym gestem.

Jostein Siwy

* Tre'valen skłonił się ponownie i na wskazanym miejscu usiadł *
- Wieści przynoszę dobre i złe zarazem - przeszedł do rzeczy od razu. - Rację miałeś, bracie - na Josteina spojrzał - gdyś przypuszczał, że Mornelithe pozostawił po sobie spuściznę. Miał bowiem ucznia, któregi w sew bezecne praktki wtajemniczał. I on to właśnie siedzibę w mieście odziedziczył. Wiecej zaś magów krwawej ścieżki w mieście nie ma.
* Tu jego wzrok spochmurniał. *
- Jednak gorsze zło na Północy zalęgło się. Tam bowiem wzieśli swą siedzibę ci, którzy Cieniam Malerrisu się nazwali. I odwiedzają miasto i owego ucznia. A poszukują artefaktu potężnego. Czwartego z Mieczy, ktorego Draco zowią.
* Przekazawszy wieści, zamilkł, na Alaryela i Josteina patrząc *

tatsu

*Alaryel pogładził odbródek w zamyśleniu*
- Czwarty miecz? Jastrząb, Feniks, Gryf i Draco... hmmm... - zamyślił się.

Jostein Siwy

- Cwarty miecz, Alaryelu - potwierdził Jostein. - Miecz o tępym ostrzu, Mieczem Miłosierdzia zwany, mający moc leczenia ran, zarówno na ciele jak i na duszy - kontynuował.
* Po niewielkiej przerwie, niemal niezauważalnej, dokończył, mówiąc rzecz najważniejszą *
- Za jego pomocą nad Trzema pozostałymi zapanować można, Alaryelu *

tatsu

*Alaryel uniósł brew w niemym zdziwieniu*
- Zapanować? Nie są trudne do opanowania - uśmiechnął się delikatnie. - Owszem, mają moc, lecz nie działa na tych, którzy mają silną wolę - usiadł i nachylił się konspiracyjnie ściszając głos. - Przyznam, iż sam nimi ćwiczyłem, kiedy jeszcze wszystkie trzy spoczywały w komnacie treningowej - kiwnął głową i odchylił się w tył, patrząc, jakie wrażenie wywarły na słuchaczach jego słowa.

Jostein Siwy

* Przybysz z klanu Sheyna pochylił się nieco do przodu i utkwił spojrzenie w Alaryelu. *
- Tak dzieje się, póki Draco rozbudzony nie został - rzekł. - Jednak, jeśli to się stanie...
- Czwarty z Mieczy działa podbnie jak soczewka. Skupia w sobie moc, a jest z Czterech najpotężniejszy. Jeśliby wpadl w złe ręce, to wówczas przy jego pomocy posiadacz mógłby panować nad mocą pozostałych Trzech. I przez to zawładnąć ich właścicielami, woli własnej ich pozbawić. Byliby jako marionetki bezwolni, podlegli jeno tamtego rozkazom.
* Pokręcił głową i usiadl wygodniej. *
- Tak właśnie rzecz się ma, Panie.

tatsu

*Alaryel machnąwszy ręką odchylił się w krześle*
- Ot, bajdurzenie. Jeśli kto ma wolę silną poradzi sobie ze wszystkim - uśmiechnął się pewny siebie. - A jeśli kto kiep, to dostanie w łeb - uśmiechnął się z przekąsem.

Jostein Siwy

* Jostein potrząsnął głową z dezaprobatą *
- Nie, Alaryelu, zbyt lekce sobie to ważysz - zaprzeczył jego słowom.
- W przypadku Czterech Mieczy mamy do czynienia z pradawną magią, potężną, jakej dziś nikt nie praktykuje. Nie wiemy nawet, kto stworzył owe miecze, lecz jeśli wszystkie przebudzone zostaną, tedy ich moc może nasz świat chronić, lub, jeśli to Malerryjczycy Draco w swe łapy dostaną -nawet świat, jaki znamy, unicestwić. A fakt, że jednym z tych mieczy Pani Tatsu włada...
* Wzburzenie nie pozwoliło mu dokończyć. Jeno przez twarz przebiegł mu
skurcz znamionujący niepokój, wymowniejszy niźli tysiąc słów *