Kasztel Quess

Frey

- Wiesz, że to nie prawda... *powiedziała cicho, a w jej oczach pojawiły się łzy* - Możesz sobie uważać, że jestem próżna, ale już nigdy nie będę mogła biegać nago po Świątyni, już nigdy nie będę wolna... *zakryła twarz dłońmi i rozpłakała się*

Sir Keldorn

*spojrzał na nią*-Niech się najpierw wszystko zagoi, a dopiero później zobaczysz jak będziesz wyglądać...-Są chyba czary, które potrafią naprawić to co jest uszkodzone...*nie wiedział czy to co mówi to prawda ale chciał ją pocieszyć*

Frey

- Może i są, ale ja nie jestem czarodziejkę, nie znam ich, a Siri nie żyje... *łkała, zakrywając nadal twarz dłońmi*

Sir Keldorn

-To moja wina, że tak się stało mogłem się nie zgodzić aby tam jechać...-Wiem, że teraz możesz mnie odtrącić...-Pamiętaj, że dla mnie najważniejsze jest serce i dusza, a one są wciąż piękne...-Ciało i tak się kiedyś zestarzejej...*miał smutną minę i widział, że dzieje się to czego się obawiał*

Frey

*spojrzała mu w oczy* - Teraz tak mówisz, ale kiedy moje ciało pokryje się bruzdami i śladami, wtedy nie będziesz chciał mnie dotknąć... *szepnęła cicho* - Nie winiła bym Cię nawet, po tym jak On... *jej głos zadrżał* - Po czymś takim żadne nawet najbardziej kochający mężczyzna, nie dotknie kobiety.... *zaciągnęła na siebie mocno koc, podciągając sobie go pod szyję i chowając pod niego ręce* - Rozumiem to... *dodała dziwnym głosem* - Brzydzisz się mnie...

Sir Keldorn

-Moja droga to ja go z Ciebie zrzuciłem i wymierzyłem sprawiedliwość...-Gdyby było tak jak mówisz to by mnie tu nie było...-Nie powiedziałbym tego co powiedziałem...-Wiesz co do Ciebie czuję i to się nie zmieni...-Popatrz na mnie...*powiedział to po cichu*

Frey

- Nie musisz kłamać... *znowu zakryła twarz dłońmi* - Przecież wiem, że mówisz tak, bo czujesz się winny, ale to nie twoja wina, tylko moja... - I wiem, że już mnie nigdy nie dotkniesz, po tym, co się stało, jestem Ci wstrętna...*głos jej się załamał*

Sir Keldorn

-Gdybyś nie była w takim stanie to wziąłbym Cię teraz w ramiona i udowodniłbym Ci, że Cię wciąż kocham...*posmutniał*-Tak czuję się poczęści winny i źle mi z tym...

Frey

*odjęła ręce od twarzy* - Ale to ja zawiniłam... *spojrzała mu w oczy* - To ja byłam nieostrożna i to ja nas w to wpakowałam, to przeze mnie mało twoi ludzie nie zginęli i to ja powinnam była na Ciebie poczekać, a nie jechać sam, przecież mnie ostrzegałeś... *głos jej drżał* - I to przeze mnie mało nie zginąłeś... *jęknęła cicho*

Sir Keldorn

-Nieważne co było ważne co będzie...-Stało się to co się stało ale tylko od nas teraz zależy czy to zniszczy to co jest między nami czy nie...-Ja również mam wiele blizn i nigdy Ci nie przeszkadzały nawet o nich nie wspomniałaś...-Więc dlaczego ja miałbym podejść do tego innaczej...*uśmiechnął się do niej*

Frey

- Ale ty jesteś mężczyzną i blizny dodają Ci tylko uroku i męskości, a ja jestem kobietą, moje ciało powinno być gładkie i nieskazitelne, bez blizn i ran... *zarumieniła się i mocniej na siebie koc naciągnęła*

Sir Keldorn

-Dobrze w takim razie będę wędrował po całym świecie aby odnaleźć maga, który sprawi, że znów będziesz mieć gładkie i nieskazitelne ciało...-Tylko może to trwać tak długo, że gdy wrócę to się okaże, że już starzy jesteśmy, a wówczas mi powiesz że szkoda było na to czasu i go zmarnowaliśmy...-Lecz jeśli taka Twoja wola to tak uczynię...

Frey

*złapała go przerażona za rękę* - Nie zostawiaj mnie samej Kel... *zadrżała na cały ciele*

Sir Keldorn

*spojrzał na nią czule*-Widzisz więc są jednak wartości cenniejsze niż ciało...-Dla których warto żyć i na które warto czekać...

Frey

*spojrzała mu w oczy* - Kel, przepraszam... *szepnęła cicho* - Czy na pewno nie przeszkadza Ci, to że On... *spuściła głowę* - Że On mnie... *zacisnęła mocniej palce na przegubie jego ręki, siłą hamując łzy*