Kasztel Quess

tatsu

*skłoniła się Tripowi, mówiąc*
- Przybędę... lub poślę kogoś - uśmiechnęła się delikatnie, po czym zwróciła się do Josteina - północ i południe ciągną się od wschodu na zachód - potrząsnęła głową - wielki to obszar do przeszukania. Bez większej ilości wskazówek, życa nawet mnie braknie, by ukończyć podróż z sukcesem - zaśmiała się lekko.

Jostein Siwy

- Wskazówki będą, Pani, bowiem jeszcze jeden dokument odczytać próbuję, archaicznym jężykiem napisany. -odrzekł.
- Mamy także jeszcze jeden atut, jak przypuszczać mogę...
* Tym razem w jego głosie słychać było niepewność *

tatsu

*Na jej twarzy odmalowało się żywe zaciekawienie*
- Atut...?

Jostein Siwy

- Tak myślę, Pani. A atut ów to... Sheris. Ona jest Uzdrowicielką
* Zaczerpnął powietrza i uzupełnił swą wypowiedź *
- Draco jest nazwany Mieczem Miłosierdzia. Nie sądzę, by odpowiedział na wezwanie maga czy wojownika. Ale obecność Uzdrowicielki powinna znacznie ulatwić nam poszukiwania. Bo jest też coś jeszcze. O ile się nie mylę, to w Sheris odradza się starożytna magia, z dawna zapomniana sztuka. Trzeba jeszcze tylko jednego, bym zyskał w tej materii pewność.
* Powiedział i - nie do końca świadomie - dłoń na rękojeści Kryształowego Ostrza położył *

tatsu

*przez twarz przebiegł mimowolny skurcz, szybko zamaskowany przez delikatny uśmiech*
- Pani Sheris, powiadacie? - zastanowiła się pochylając lekko głowę. - Myślę, iż wiele w tym racji. Jeśli zatem wskazówki będą na tyle szczegółowe, by móc wyruszyć na poszukiwania, jej osoba żeczywiście mogła by być swoistym kompasem - uniosła głowę i uśmiechnęła się promiennie.

Jostein Siwy

* Zdołał uchwycić grymas, jaki przez oblicze Pani tatsu przemknął, jednak póki co pominął go milczeniem *
- I ja tak sądzę, Pani. I myslę, że Płomyk chętnie przyłączy się do poszukiwań - odpowiedział uśmiechem.
* Szybko jednak spoważniał. Dlugą chwilę ważył coś, niepewny, czy powinien swe przemyślenia ujawniać. Wreszcie zdecydował się *
- I... Pani, być może... sztuka, jaką Sheris się para, połączona z mocą zamkniętą w Draco... może zdołają... wasz wzrok, Pani.
* Począł się plątać, w końcu umilkł zaklopotany *

tatsu

*Mięśnie szczęk lekko zadrgały. Przywołała uśmiech na usta i rzekła*
- Nie mam już nadziei na wyjście z mroku, ale to miłe, iż o tym pomyśleliście - uśmiechnęła się delikatnie, jakby wymuszenie.

Jostein Siwy

* Zacisnął usta w wąską linię, zwiesił głowę widząc, że swymi słowy sprawił Pani Tatsu ból *
- Darujcie, Pani, głupiemu magowi - poprosił - Magowi, który nie potrafi utrzymać języka za zębami...

tatsu

*uśmiechnęła się nieco weselej i machnęła lekceważąco dłonią*
- Nic to. Już się przyzwyczaiłam do życia w ciemności - wzruszyła ramionami.

Jostein Siwy

* Skłonił się nisko, ceremonialnie *
- Dziękuję wam, Pani, że nie chowacie urazy. Lecz pragnąłbym, aby oczy Wasze mogły jeszcze ujrzeć lazur nieba, tęczę barwną po burzy.
* Gdy wypowiadał ostatnie słowa, jego głos ledwie byl słyszalny *

tatsu

*Przez twarz przebiegł lekki skurcz, jakby ból chowany odezwał się, lecz szybko stłumiony został*
- Widziałam śnieg... pamiętam niebo po burzy i tęcze... - potrząsnęła głową. - To mi wystarczy.
*Cofnęła się o krok i delikatnie pogładziła rękojeść Jastrzębia*

Jostein Siwy

- Zamilknę, Pani - rzekł, gdy ujrzał, że mówi zbyt wiele.
- Lecz wpierw jedno powiem, rzecz ostatnią: Póki życia, póty nadziei.
* I przed panią na Quess na jedno kolano przyklęknąl, jako czyni poddany przed swym suzerenem *

tatsu

*usłyszała szelest szat i lekkie strzyknięcie stawów*
- Jeśli, panie, klęczeć przede mną Wam się zachciało, powstańcież natychmiast, bom ani tego godna, ani... - machnęła dłonią nieco zażenowana sytuacją.

Jostein Siwy

* Wciąż klęcząc, glowe pochylil i wtedy dopiero odrzekł *
- Obyczaj dobry nakazuje mężczyźnie kobietę przeprosić i o wybaczenie suplikować klęcząc. Nie mówcie też, Pani, zeście niegodni, nie jest tak przecie.
* Ostatnie zdanie wypowiedzial ze szczególnm naciskiem. Po cyzym znów twarz uniósł, jednak nie powstał *

tatsu

*westchnęła zniecierpliwiona*
- Przecież wiecie, iż nie potrafię urazy żywić i chować do żadnej istoty. Przeto i Wam nic za złe nie mam. Powstańcież... proszę - dodała ciszej, błagalnym tonem.